عکس برداری از شبکیه چشم Fundus Photography
تصویر برداری شبکیه از دوربین ها و اسکنرهایی برای ایجاد تصاویر بزرگ شده از پشت چشم شما استفاده می کند. این تصاویر شامل شبکیه است. این لایه بخشی از چشم است که بیشتر مسئول دید شما است. روش های تصویر برداری متداول عبارتند از:
– عکاسی سیاه سفید و رنگی. دوربین پشت چشم شما را بزرگ می کند و تصاویر را ایجاد می کند.
– توموگرافی انسجام اپتیکال یا OCT. اسکنر از امواج نوعی برای تشکیل تصویر از شبکیه روی صفحه کامپیوتر استفاده می کند.
– اولتراسوند. این تست از امواج صوتی برای تشکیل تصویر استفاده می کند.
– آنژیوگرافی. نوعی رنگ در دست شما تزریق می شود. این ماده از میان جریان خون شما به عروق خونی چشم شما وارد می شود. رنگ به کار رفته باعث می شود که دیدن عروق خونی در چشم شما آسان تر شود، زمانی که پزشک از طریق دوربین به چشم شما نگاه می کند.
گاهی اوقات تستی به نام fundus autofluorescence استفاده می شود. نور دهی خاص به پزشک این امکان را می دهد که تغییرات میکروسکوپی را در چشم شما مشاهده کند که با شرایط خاصی ایجاد شده اند.
چرا این روش انجام می شود؟
این تست ها به داکتر ها کمک می کند تا مشکلات چشمی را پیدا کنند و آن ها درمان کنند. داکتر ها می توانند ببینند آیا بیماری رو به وخامت است یا درمان بر روی این روند اثر گذار است.
در موارد زیر شما ممکن است به این روش بررسی نیاز داشته باشید:
- دیابت یا رتینوپاتی دیابتی دارید. این وضعیت می تواند منجر به دید ضعیف و حتی کوری شود. این تست می تواند به داکتر کمک کند که بفهمد آیا درمان موثر است یا خیر.
- داکتر فکر می کند که شما دژنراسیون ماکولار نوع مرطوب (wet macular degeneration) دارید. این بیماری می تواند منجر به از دست دادن بینایی شود. این بررسی می تواند به یافتن عروق خونی نشت دار در چشم شما یا عروق خونی که طبیعی نیستند کمک کند که بخشی از این بیماری است.
- دید شما بدتر می شود و پزشک شما می خواهد بداند که علت آن چیست.
ارزیابی های چشم شامل تصویر برداری شبکیه، ممکن است به پزشک شما کمک کند که مشکلات را پیدا کند قبل از این که این وضعیت ها بدتر شوند. تصویر برداری شبکیه نباید جای ارزیابی کامل چشم را بگیرد.